Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej
Miejsce na budowę nowego kościoła wybrano w pobliżu starego budynku szkolnego, przeznaczonego do rozbiórki. Do realizacji przyjęto projekt architektów: H. Szołdry i K. Kluzy. W czerwcu 1939 roku rozpoczęto kopanie fundamentów. Parafianie podjęli tę pracę z wielkim entuzjazmem i zadowoleniem. Jednakże wybuch II wojny światowej, zajęcie przez Niemców Moszczenicy spowodowało wstrzymanie prac. Po wielu interwencjach i prośbach Starostwo w Rybniku wyraziło zgodę na kontynuowanie budowy. Jednak nie trwała ona długo. Zdołano jedynie wznieść mury wieży i ścian bocznych na wysokość zaledwie 4 metrów nad ziemią. Budowę ponownie wstrzymano na polecenie władz okupacyjnych, a znajdujące się na placu budowy materiały budowlane zarekwirowały władze niemieckie. Materiały przewieziono do Jastrzębia Zdroju i zużyto do budowy domów.
Po wojnie, gdy tylko Moszczenica została trochę odbudowana ze zniszczeń i parafianie mogli znów zamieszkać w swoich domach, podjęto w 1947 roku z inicjatywy ks. proboszcza Maksymiliana Kowalczyka dalszą budowę kościoła. Przy budowie tej pracowali niemal wszyscy mieszkańcy Moszczenicy, ukazując przez to głębokie pragnienie praktykowania swojej wiary we własnej, nowej świątyni.
Po trzech latach intensywnych prac, zaczęto przygotowanie do poświęcenia kościoła, który oddano pod opiekę Matki Bożej Różańcowej, ponieważ rok 1950 (tj. rok zakończenia budowy) został przez papieża Piusa XII ogłoszony "Rokiem Maryjnym". Poświęcenia świątyni dokonał ks. biskup Stanisław Adamski, ordynariusz katowicki, w niedzielę, dnia 8 października 1950 roku.
Od tej pory nabożeństwa odprawiano już w nowym kościele, choć nie był on jeszcze wyposażony, np. do czasu zakupienia ławek parafianie przynosili do kościoła swoje krzesła. Właściwe ławki zostały wykonane w fabryce mebli "Kuboszek" w Gołkowicach. Ołtarz główny, tajemnice różańca św. oraz figurę Królowej RóżańcaŚwiętego wykonał artysta rzeźbiarz Leon Strządała z Gliwic w latach 1956-57, a witraż w prezbiterium był dziełem p. Ostrzołka. Dzwony, poświęcone 15 maja 1967 roku przez ks. bp. Józefa Kurpasa, otrzymały imiona: Św. Mikołaj (pamiątka po pierwszym wezwaniu kościoła moszczenickiego, który spłonął w 1938 r.), Św. Barbara (patronka górników, gdyż prawie wszyscy mężczyźni parafii pracowali w górnictwie) oraz Matka Boża Różańcowa (kościół oddano pod Jej opiekę). Drogę krzyżową składającą się z pięciu obrazów na blasze miedzianej oraz chrzcielnicę i kinkiety wykonał artysta rzeźbiarz Stanisław Słodowy z Gliwic w latach 1968-69.
W roku 1992 ks. bp Gerard Bernacki dokonał poświęcenia nowych, 26-głosowych organów, wykonanych przez firmę Bronisław Cepka z Poznania. W 1996 r. ukończono prace z nowym pokryciem dachu. Dwa lata później, z inicjatywy ks. prob. Stanisława Budnioka, rozpoczęto zakładanie witraży do bocznych okien. Ich autorem i wykonawcą jest artysta Zbigniew Kielak. Prace te, z powodu śmierci ks. Budnioka (27.10.1998 r.) zostały dokończone już staraniem nowego proboszcza ks. Andrzeja Drabika. Od 1999 roku świątynia nabiera nowego blasku. Podłogowe, komputerowe ogrzewanie sprawia, że w zimę nie czuć zimna. Kolorystyka, malowidła ścienne (autorstwa prof. Stanisława Kluski) sprzyjają modlitwie i refleksji, a nowe prezbiterium wskazuje na najważniejsze miejsce w kościele. Prac i planów jeszcze wiele, a wszystko po to, aby Dom Boży w Moszczenicy Śl. był również duchowym domem wszystkich parafian.